เมื่อวันที่ 23 ธ.ค. ที่ห้องพิจารณาคดี 711 ศาลอาญา ถนนรัชดาภิเษก ศาลอ่านคำพิพากษาคดีอาญาหมายเลขดำที่ อ 1794/2563 คดีระหว่างพนักงานอัยการสำนักงานอัยการสูงสุดเป็นโจทก์ ยื่นฟ้อง นพ.ปราโมทย์ มั่นเมือง จำเลยที่ 1 และ น.ส.จิตวิมล สุขสุวรรณ จำเลยที่ 2 ในข้อหาร่วมกันฆ่าผู้อื่นโดยเจตนา
โดยคดีนี้โจทก์ฟ้องจำเลยทั้งสองว่าเมื่อวันที่ 18 เม.ย. 2553 เวลากลางคืนก่อนเที่ยงจำเลยทั้งสองได้ร่วมกันโยน นพ.ศรุต ทวีรุจจนะ จากชั้น 4 ซึ่งมีความสูงประมาณ 9.76 เมตร ของอาคารไดรฟ์อินอพาร์ทเม้นท์ แขวงคลองจั่น เขตบางกะปิ กรุงเทพฯ ทำให้ร่างของนายแพทย์ศรุต กระทบพื้นคอนกรีตจนถึงแก่ความตาย
ศาลได้พิจารณาพยาน หลักฐาน ทั้งพยานบุคคลและพยานหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์มาประกอบแล้วเชื่อว่าจำเลยทั้ง 2 กระทำผิดจริง
ศาลพิพากษาลงโทษจำเลยทั้ง 2 ร่วมกันฆ่าผู้ตายจริง ไม่ใช่กรณีที่ผู้ตายฆ่าตัวตายโดยมีสาเหตุจากเรื่องชู้สาว จำคุกจำเลย คนละ 15 ปี แต่จำเลยทั้ง 2 ให้การเป็นประโยชน์ จึงลดโทษให้ 1 ใน 3 คงจำคุกจำเลยที่ 1-2 คนละ 10 ปี และให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชดใช้ค่าเสียหายเป็นเงิน 5 ล้านบาท พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปีให้กับมารดาผู้ตาย
อย่างไรก็ตาม คดีนี้เป็นคดีซึ่งเกิดมานานมาก มีการเปลี่ยนพนักงานสอบสวนหลายคณะ จนต่อมาพนักงานอัยการมีคำสั่งให้ฟ้องคดีซึ่งผู้พิพากษาศาลอาญาได้ออกไปเดินเผชิญสืบดูที่เกิดเหตุแล้ว เชื่อว่าจำเลยทั้งสองกระทำผิดจริงจึงพิพากษาลงโทษ เป็นการปิดฉากคดีดังเมื่อ 11 ปีที่แล้ว ซึ่งความจริงแล้วคดีนี้เมื่อพนักงานอัยการยื่นฟ้องในปี 2563 ศาลอาญาได้เร่งรัดพิจารณาคดีให้แล้วเสร็จภายในเวลาเพียง 1 ปี ทั้งที่มีสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 เพื่อให้เกิดความเป็นธรรมแก่คู่ความทั้งสองฝ่าย
ด้านน้องชายของผู้ตาย ได้ให้สัมภาษณ์ผู้สื่อข่าวภายหลังศาลตัดสินว่า ขอขอบคุณศาลที่ให้เมตตาและความยุติธรรมให้กับครอบครัวของเราที่สูญเสียมาเป็น 10 ปี ที่ทุกๆ วันผ่านไปด้วยความลำบาก ส่วนเรื่องการยื่นอุทธรณ์คดีต้องขอกลับไปปรึกษาครอบครัว และทีมทนายอีกครั้งก่อน เพราะตอนนี้พวกเราก็เหนื่อยล้ามามากแล้ว แต่วันนี้ก็พอใจกับคำตัดสินแล้ว
ด้านมารดาของผู้ตาย ระบุสั้นๆ ว่า เราต่อสู้มานานพอสมควร ทำให้รู้ว่าความยุติธรรมมีอยู่จริง เหมือนที่เราเห็น รับรู้ พิสูจน์มาว่า ลูกเราไม่ได้ฆ่าตัวตาย ที่ผ่านมาเราเชื่อจากพยานหลักฐานไม่ได้คิดเองเรื่องที่สงสัยว่าลูกคิดสั้น พอรู้ว่าพยานหลักฐานแสดงว่าเป็นไปไม่ได้เราจึงต้องหาความจริง ผลที่ออกมาก็เป็นอย่างที่รอ และพอใจกับคำตัดสิน.
