ก้อนเมฆเล่าเรื่องไฮไลท์

ผมมีนัดรับประทานอาหารกลางวันกับรุ่นพี่ที่ร้าน “ฮก ลก ซิ่ว” ปกติถ้าคิดถึงอาหารจีนก็จะมีเป็ดปักกิ่ง หูฉลาม หมูหัน แล้วก็ติ่มซำที่หนักไปทางโปรตีนและแป้ง

ไม่นาเชื่อนะครับ พออายุเริ่มเยอะแล้ว ร่างกายฟื้นตัวได้ช้าลง โรคและอาการหลายอย่างที่ไม่เคยเป็นก็มาเป็นก็เรียงคิวกันมา

สุดสัปดาห์ก่อนลูกเปิดเทอม ผมได้พาครอบครัวไปพักใกล้ ๆ กรุงเทพฯ ที่อัมพวา ใช้เวลาเดินทางไม่ถึงชั่วโมงครึ่ง ผมไม่เคยไปที่แห่งนี้มาก่อน แต่รุ่นพี่แนะนำ “อสิตา อีโค รีสอร์ท” เข้าไปแล้วร่มรื่นครับ ต้นไม้เยอะมาก

ช่วงเดือนพฤศจิกายนและเดือนธันวาคมของทุกปี ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติ เพื่อนผมที่เป็นคนญี่ปุ่นมักจะเชิญผมไปงานแสดงสินค้าจากประเทศญี่ปุ่น เรียกว่ารวมของดีของดังจากหลายจังหวัดมาจัดแสดงให้เลือกซื้อเลือกชิมกันในงานนี้

จะเป็นอย่างไร….ถ้าคุณต้องนอนเปิดไฟนอนทุกคืน พื้นที่นอนแคบแบบไหล่ชนไหล่ เลือกอาหารที่จะกินไม่ได้ ใส่เสื้อผ้าซ้ำไปมา 3-5 ตัว ไม่มีมือถือและโซเชียลมีเดียให้รับรู้ข่าวสารใด ๆ มีแต่เสียงดังไร้ความเงียบจนกว่าจะสี่ทุ่ม เมื่อเจ็บป่วยต้องอดทน 2 วันถึงจะได้พบหมอ และไม่เคยเห็นพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าเป็นเวลา 16 ปี

รุ่นพี่ผมชวนไปเปิดหูเปิดตาแถวท่าพระ… “ท่าพระ!!” อยู่แถวไหนเนี่ย โอ้…ไกลจากบ้านผมมากเลย ต้องเปิด GPS ข้ามไปฝั่งธนฯ ครับ

ผมและน้อง ๆ ทีมงานไปทำงานแถวอุดมสุข คิดว่ารีบหาอาหารกินง่าย ๆ เป็นมื้อกลางวันแล้วจะได้กลับเข้าออฟฟิศ เราขับเข้าซอยประวิทย์และเพื่อน 14 เข้าไปนิดเดียวเห็นรถเข็นสีส้มจอดอยู่หน้าร้าน เขียนว่า “ร้านอาหารตามสั่งป้าลัยบ้านเลขที่ 5”

แม้เด็ก ๆ จะเรียนออนไลน์เจอหน้าคุณพ่อคุณแม่และอยู่บ้านด้วยกันทั้งวัน แต่ปิดเทอมคือปิดเทอมครับ หยุดพักจากหน้าจอกันบ้าง ต้องออกไปเที่ยวพักผ่อน

ผมไปร้านเขียวไข่กาตั้งแต่เปิดใหม่ ๆ ถือว่าเป็นร้านดังแถวถนนนาคนิวาส ผมไปบ่อยเพราะใกล้บ้าน ร้านสวย และอาหารอร่อย หลังจากรัฐบาลประกาศคลายล็อกดาวน์ให้ร้านอาหารกลับมาเปิดบริการได้ ผมกลับไปรับประทานอาหารที่ร้านนี้อีกครั้ง