ส่วนหนึ่งเพราะถูกห้ามไม่ให้นำครอบครัวและเพื่อนไปร่วมชมการแข่งขันในประเทศญี่ปุ่น ต้องแข่งขันกันในสนามเปล่าที่ไม่มีผู้ชม แถมยังไม่ได้ออกไปข้างนอก ได้เห็นที่ท่องเที่ยวของโตเกียวเลย ดังนั้น นักกีฬาบางคนจึงฝันกลางวันเอาไว้ล่วงหน้าเลย สำหรับโอลิมปิกฤดูร้อนครั้งที่ 33 ที่กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส ในปี 2024 ว่าถ้าการระบาดของไวรัสได้อ่อนกำลังลงไปบ้าง ปารีสเกมส์จะต้องเป็นเกมแห่งการแข่งขันอย่างสนุกสนาน สมกับมหกรรมกีฬาระดับโลก แน่นอนอยู่แล้วว่า นักกีฬาจะได้เอาชนะสิ่งที่ผิดหวัง หรือไม่ได้ทำในโตเกียว แล้วมาปลดปล่อยกับปารีสเกมส์

มาเรียห์ ดูรัน นักกีฬาสเก็ตบอร์ดจากสหรัฐอเมริกา บอกว่า เมื่อถึงปารีสเกมส์เธอจะโอเคเหมือนกับเป็นขุมพลังงานใหม่ แต่อาจจะขอเรียกน้ำย่อยก่อนเกมใหญ่

ตอนนี้ เจ้าหน้าที่ของปารีสจึงต้องเสี่ยงที่จะต้องควบคุมการแพร่ระบาดให้ได้ เมื่อถึงเวลาการแข่งขันในอีกสามปีข้างหน้า ซึ่งนายกเทศมนตรีมหานครปารีส แอน ฮิดัลโก้บอกว่า ถ้าเป็นปกติแล้วเราจะได้ฉลองกัน

แต่ถ้าเชื้อไวรัสยังคงระบาดอยู่ แผนการที่ดีที่สุดที่ได้ดำเนินการกันไปแล้ว ก็คือโตเกียวได้แสดงให้เห็นถึงรูปแบบการจัดโอลิมปิก คือต้องตัดขาดส่วนประกอบที่สำคัญที่สุดออกไป คือการแข่งขันจะต้องไม่มีผู้ชม ไม่มีฉลองทั่วเมือง ไม่มีการรวมกันของนักกีฬาผู้ชมและเจ้าภาพ เจ้าหน้าที่ปารีสจึงต้องจับตาดูอย่างใกล้ชิด แต่ก็หวังว่าจะออกมาอย่างดีที่สุด และเตรียมรับมือกับแผนที่เลวร้ายที่สุดด้วยเช่นกัน

โอลิมปิกที่โตเกียว ไม่มีผู้ชมติดตามเชียร์นักกีฬาจากประเทศต่าง ๆ จึงได้แต่ชมการถ่ายทอดสดทางโทรทัศน์ นักกีฬาเซิร์ฟบอร์ดจากสหรัฐอเมริกา คาริสสา มัวร์ บอกว่า เป็นเรื่องท้าทายอย่างมาก ที่ต้องแยกจากสามีและเสียงสนับสนุนเต็มเปี่ยมของเธอ แต่เธอก็ทำได้คือคว้าเหรียญทองในกีฬาเซิร์ฟ ที่แข่งขันครั้งแรกในโอลิมปิก แต่การแยกจากครอบครัวก็เป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ ให้นักกีฬาจากรัฐฮาวาย ซึ่งมันก็ทำให้เธอภูมิใจ และสามารถยืนได้ด้วยตัวเอง

ขณะที่ไบรท์ตัน ซูเนอร์ นักสเก็ตบอร์ดชาวอเมริกัน บอกว่า เป็นการเดินทางโดยไม่ได้ไปกับผู้ปกครองด้วย เป็นครั้งแรกของเธอในวัย 17 ปี แต่ก็ยังสามารถติดต่อกับคุณพ่อ ผ่านทางวิดีโอคอลล์จากสนามแข่ง

เพื่อควบคุมการแพร่ระบาด ผู้จัดได้ขอให้นักกีฬาเดินทางมาถึงโตเกียวก่อนได้ไม่เกิน 5 วัน และต้องกลับออกไปภายใน 48 ชั่วโมงหลังเสร็จสิ้นการแข่งขัน

นักสเก็ตบอร์ดจากเบลเยียม แอกเซล ครูย์สเบิร์กห์ ได้แข่งขันในสัปดาห์แรกแล้วก็กลับ ส่วนภรรยาของเขาที่เป็นนักกีฬาสเก็ตบอร์ดเหมือนกัน ลิซซี่ อาร์มันโต ได้แข่งในสัปดาห์ที่สอง ทั้งคู่ต้องเดินทางสวนกัน คือภรรยาบินมาโตเกียวเพื่อแข่ง กับสามีที่บินกลับบ้านหลังแข่งเสร็จ ทั้งที่ก่อนนั้นสามีภรรยาคู่นี้เคยหวังว่า จะได้มาอยู่ที่โตเกียวด้วยกันสักเดือน เพื่อได้ดูกีฬาด้วยและเชียร์ภรรยาด้วย แต่เพราะโควิดและทุกอย่าง เธอบอกอีกว่าจากประสบการณ์ที่โตเกียว เธอเองก็ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะไปแข่งต่อที่ปารีสหรือไม่ เธอยังพูดถึงช่วงที่ต้องกักตัวอยู่แต่ในที่พักว่า ราวกับติดอยู่ในห้องขัง และหวังว่าในปารีสเกมส์จะไม่มีแบบนี้ ที่ห้ามนักกีฬาไม่ให้เข้าไปดูการแข่งขัน

เพราะการแพร่ระบาดทำให้โตเกียวเกมส์ต้องล่าช้าไปหนึ่งปี ดังนั้น ปารีสจึงเหลือเวลาอีก 3 ปีในการเตรียมการแทนที่จะเป็นสี่ปี ซึ่งนักกีฬาก็เฝ้ารออย่างน่าตื่นเต้นที่จะได้เห็นการแข่งขัน การมารวมตัวกันของผู้คน เพื่อเชื่อมต่อความสัมพันธ์ระหว่างคนบนโลกนี้.

ข้อมูล/ภาพ-เอพี