อย่างไร้ข้อกังขาว่า อาร์เซน เวนเกอร์ คือผู้จัดการทีมที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในประวัติศาสตร์อาร์เซนอล เขาสามารถพาทีมคว้าแชมป์พรีเมียร์ลีก 3 สมัย เอฟเอ คัพ 7 สมัย
อย่างไรก็ตามความสำเร็จที่สำคัญที่สุดของเวนเกอร์ไม่ใช่แค่ถ้วยแชมป์ แต่ยังเป็นการวางรากฐานความสำเร็จต่างๆ
ทั้งอคาเดมี่ปั้นดาวรุ่ง เขายังมีสายตาแหลมคมในการซื้อถูกขายแพงทำกำไร
รวมถึงเป็นบุคคลสำคัญในการสร้างสนามเหย้าใหม่ เอมิเรตส์ สเตเดียม
แม้การลงทุนมหาศาลช่วงนั้นทำให้ทีมเผชิญวิกฤติการเงินต้องขายนักเตะตัวหลักออกไปแทบทุกปี แต่เวนเกอร์ก็ยังทำให้ทีมมีผลงานที่ดีสม่ำเสมอ (อาจยกเว้นช่วงปีท้ายๆ ของเขา)
เวนเกอร์ ทำมันได้อย่างไร?
นอกจากสไตล์การเล่นฟุตบอลแบบวันทัช เวนเกอร์ยังปฏิวัติทีมในด้านต่างๆ โดยเฉพาะอาหารการกิน การฝึกซ้อม และระเบียบวินัยที่เข้มข้น ซึ่งถ้าพูดกันในยุคนี้มันคงไม่แปลกอะไรที่เรื่องโภชนาการ หรือ วิทยาศาสตร์การกีฬา คือส่วนสำคัญ แต่ลองนึกดูว่าสิ่งที่โค้ชสมัยนี้อาจทำเป็นปกติ แต่เวนเกอร์จริงจังกับเรื่องนี้มาตั้งแต่ 20 กว่าปีก่อน
อาร์เซนอล ในอดีตมีวัฒนธรรมชีวิตแบบคนอังกฤษ ดื่มเบียร์กันหนักๆ กินของหวาน อาหารฟาสต์ฟู้ด ระเบียบวินัยไม่เข้ม แต่เวนเกอร์คือผู้เปลี่ยนแปลงมัน
แกรี เลวิน อดีตแพทย์ของทีมเล่าว่าสมัยก่อนนักเตะรู้สึกว่าถ้าทำงานหนักก็ต้องใช้ชีวิตให้หนัก แต่เวนเกอร์เปลี่ยนทัศนคติดังกล่าวให้ทุกคนตระหนักว่า การเตรียมตัวที่ดีจะนำไปสู่ผลงานที่ดี เหมือนใช้ชีวิตให้ดี ทานอาหารดีๆ นอนให้เพียงพอ แล้วทุกอย่างมันก็จะออกมาดี
การซ้อมของเวนเกอร์ทำให้นักเตะประหลาดใจไปตามๆ กัน เพราะเขาปรับให้มันสั้นลง กระชับขึ้น แต่มีความเข้มข้นมากขึ้น อาจจะกินเวลาเพียง 45 นาที แต่ทุกนาทีเต็มไปด้วยคุณภาพ และการซ้อมในโลกฟุตบอลทุกวันนี้ล้วนเดินไปแนวทางนี้เช่นกัน
เรื่องของอาหาร เวนเกอร์ ดึงนักโภชนาการ ยานน์ รูจิเยร์ เข้ามา เขาสั่งแบนเครื่องดื่มแอลกอฮอล์, น้ำตาล, เกลือ, ไข่, มันฝรั่งทอด และ เนื้อแดง ก่อนแทนที่มันด้วยไก่ต้ม, พาสต้า, ผักสด และ เนื้อปลา รวมถึงนิสัยการกินที่ขอให้นักเตะเคี้ยวอาหาร 100 ครั้งก่อนกลืน จิบน้ำบ่อยๆ
ครั้งหนึ่งในปี 1997-98 อาร์เซนอลแพ้แบล็กเบิร์น 3-1 ทีมโดนโห่และนักเตะตั้งคำถามถึงวิธีการของเวนเกอร์ เขาตอบเพียงว่า “นี่คือการวิ่งมาราธอน ไม่ใช่วิธีการวิ่งระยะสั้น ต่อไปเราจะดีขึ้น”
หลังจากนั้นอาร์เซนอลไม่แพ้ 28 เกมติดต่อกัน ทีมคว้าดับเบิลแชมป์ และที่เหลือก็คือประวัติศาสตร์จนทุกวันนี้.
เฮียเอง
