ที่จริงแล้วความพ่ายแพ้ต่อลิเวอร์พูลอาจไม่ใช่เรื่องเหนือความคาดหมายของแฟน “ปืนใหญ่” หลายคน

ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น เพราะแม้อาร์เซนอลกำลังห้าวชนะ 5 เกมติดต่อกัน แต่คุณก็ต้องยอมรับว่าคู่ต่อสู่เหล่านั้นมันไม่ใช่พวกเบอร์ใหญ่ ไม่ใช่ประเภทพลาดไม่ได้เลย พลาดปุ๊ปโดนทันที บางทีเราอาจพลาดได้ 1-2 ครั้งก็ยังไม่เสียประตู

แต่สำหรับลิเวอร์พูลเป็นประเภทที่พลาดไม่ได้เลย พลาดครั้งเดียวก็อาจหมายถึงการเสียประตู

อาร์เตตา เองก็ย่อมรู้เรื่องดี นักเตะอาร์เซนอลเดินเกมกันแบบไม่ประมาทสุดๆ

ส่งบอลไปมาอย่างรัดกุม 45 นาทีแรก ถือว่าสู้กับลิเวอร์พูลได้พอฟัดพอเหวี่ยง

ปาร์เตย์ กำลังเข้าฟอร์ม โอเดการ์ด เข้าฟอร์ม ซากา เข้าฟอร์ม หรือจะพูดว่าทุกคนของอาร์เซนอลกำลังเข้าฟอร์มก็ไม่ผิด

แต่ความแตกต่างในเกมนี้คือ “รายละเอียด”

อาร์เซนอล มีโอกาสจะแจ้งน่านำก่อนด้วยซ้ำจากจังหวะที่ติอาโกคืนบอลพลาดจนโดนฉก แต่น่าเสียดายที่อาร์เซนอลฉซยโอกาสนั้นไว้ไม่ได้

ผมดูภาพรีเพลย์ซ้ำไปซ้ำมา คิดว่าบางทีเราเองอาจจะพยายามเน้นเกินไป

เพราะลากาเซตต์น่าจะยิงตั้งแต่ล็อคหลบอลิสซงด้วยซ้ำ หรือโอเดการ์ดก็น่าจะยิงทันที ไม่ใช่แตะบอลก่อน

เกมระดับสูงแบบนี้ คิดช้าเพียงเสี้ยววินาที มันก็หมายถึงโอกาสยิงประตูลดลงไปมาก

ต่างจากลิเวอร์พูลฉวยโอกาสขึ้นนำก่อนจากการแทงทะลุช่องของติอาโก มาถึงโชตา ไม่ต้องตกแต่งนานซัดตูมเดียวหาย แม้ว่าบางคนอาจโทษแรมเดลที่น่าจะปัดได้ แต่เราก็ต้องยอมรับว่าพวกเขาเด็ดขาดมากกว่า เช่นเดียวกับประตูที่สองของฟีร์มิโน

เป็นอันว่า อาร์เซนอล 0 แต้มคาบ้านตัวเอง แต่ก็อีกครั้งที่ผมว่านักเตะและอาร์เตตาได้ประสบการณ์อีกเยอะ

รายละเอียดเล็กน้อยจะนำไปสู่ชัยชนะ และที่สำคัญเกมรุกจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องมองหากองหน้าที่จบสกอร์คมกริบ

ตำแหน่งอื่นที่อาจต้องเสริมอาจเป็นกองกลางที่เวลานี้จะฝากความหวังกับปาร์เตย์ทุกนัดก็คงเป็นไปไม่ได้

รวมๆ แล้วผมเชื่อว่าทรงบอลของอาร์เตตายังเต็มไปด้วยความหวัง เต็มไปด้วยพลัง และมีอนาคตอย่างยิ่ง

ถ้าเสริมถูกจุดอีกสักพัก ขอเวลาอีก 2-3 ปี อาร์เซนอลกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งก็เป็นไปได้