ในที่สุดชัยชนะรวดตั้งแต่ออกสตาร์ตก็จบลงที่เลข 5 สำหรับอาร์เซนอล
ความพ่ายแพ้ที่แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด จะว่าขมขื่นก็ใช่ เพราะจะว่าไปก็เป็นเกมที่นักเตะอาร์เซนอลทำได้ดี แต่ที่เป็นรองเค้าคือ ยูไนเต็ด เด็ดขาดกว่ามาก
ทั้งจังหวะการจ่ายบอลที่เฉียบขาดของ บรูโน แฟร์นันด์ส และการจบสกอร์ที่คมจริงๆ ของ มาร์คัส แรชฟอร์ด
อาร์เซนอล ครองบอล ได้มากก็จริง โอกาสจบสกอร์ก็พอมี แต่ดันซัดทิ้งขว้างกันเอง ทั้งลูกยิงต้นเกมของวิลเลียม ซาลิบา หรือลูกยิงใกล้ปากประตูของ มาร์ติน โอเดการ์ด
ส่วนประตูของมาร์ติเนลลีที่ยิงคม ๆ ดันถูกริบคืนก็เป็นอย่างที่เห็น
มาร์ติน โอเดการ์ด จิ้มไม่โดนบอลก็จริง แต่คริสเตียน อีริคเซน ล้มเพราะโดนทำฟาวล์?
จิมมี ฟลอยด์ ฮัสเซลเบงค์ บอกว่าไม่ฟาวล์ ไมเคิล โอเวน บอกว่าก็อาจจะฟาวล์ แต่Varไม่ได้มีเพื่อการนี้ และครอบงำการตัดสิน ประหลาดใจที่ไม่ได้ประตู แม้ว่าไม่ควรก็ตาม
เป็นสุดสัปดาห์ที่วายป่วงของพรีเมียร์ลีกเพราะ VAR ที่ทำหน้าที่ตามปกติของมัน แต่กรรมการผู้ใช้ห่วยแตกสิ้นดี
เอาเถอะ เพราะจังหวะที่ตัดสินเกมนี้จริงๆ อาจเป็นตอนที่สกอร์ 1-1
ผมรู้สึกว่า อาร์เซนอล เร่งเกมบุกมากเกินไปหน่อย เพราะถ้ายื้อไปสักนิด ยูไนเต็ด เสียเองที่น่าจะเป็นฝ่ายที่ร้อนรนมากกว่า
แต่กลายเป็นว่าอาร์เซนอลดันลุยแหลกเหมือนทีมตามหลัง บวกกับเปลี่ยนตัวสำรองรวดเดียว 3 คน จึงโดนสวนเจ็บๆ ไปจนได้
เรื่องนี้เกี่ยวกับประสบการณ์ทั้งของโค้ชและนักเตะ ในฐานะแฟนปืนใหญ่ก็อยากเห็นทีมชนะนั่นแหละ แต่ทุกทีมไม่มีใครชนะเพราะจะเดินหน้าบุกอย่างเดียวหรอก
ความพ่ายแพ้แบบนี้จะโทษกรรมการก็ไม่เต็มปากหรอก เพราะทั้ง 3 ประตูของแมนฯ ยูไนเต็ด มันใสสะอาด อาร์เตตา อย่าลืมโทษตัวเอง และทบทวนตัวเองด้วยว่าเป็นเพราะเขาเองหรือเปล่าที่ผิด
