ห้วง 10 กว่าปีที่ผ่านมา ต้องยอมรับว่า ทีมนักตบวอลเลย์บอลสาว คือหนึ่งในทีมกีฬาไทยที่โดดเด่นที่สุด สามารถไปผงาดสร้างชื่อบนเวทีโลกมากมาย ไม่ว่าอันดับ 4 ในเวิลด์กรังด์ปรีซ์, แชมป์เอเชีย, แชมป์เอวีซี คัพ, เหรียญเงินเอเชี่ยนเกมส์ หรือแม้แต่ โอลิมปิก ที่เกือบๆ จะได้ไปเข้าร่วม ทั้งที่กีฬาประเภททีมมักเป็นชนิดที่ถูกปรามาสมาตลอดว่า คนไทย เล่นกีฬาเป็นทีมไม่เก่ง

ในยุค 7 เซียนแห่งตำนาน คือ “หน่อง” ปลื้มจิตร ถินขาว, “ซาร่า” นุศรา ต้อมคำ, “อร” อรอุมา สิทธิรักษ์, “แจ๊ค” อำพร หญ้าผา, “ปู” มลิกา กันทอง, “กิ๊ฟ” วิลาวัณย์ อภิญาพงศ์ และ “นา” วรรณา บัวแก้ว

กล่าวได้ว่าพวกเขาเป็นทีมที่แกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ กลับมารับใช้ชาติเมื่อไร ยิ่งแข่งที่ไทย บอกได้เลยว่า บัตรเต็มตลอดและเต็มเร็วเสียด้วย

แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกราฉันใด ตำนานของ 7 เซียนก็เช่นกัน

ทีมตบลูกยางสาวไทยมาถึงยุคถ่ายเลือด บางคนกลัวกันว่า ทีมชาติไทยจะไม่ดังเหมือนก่อน จะไม่เก่งกันเหมือนเก่า บ้างว่ากันไปถึงขั้นว่าเราอาจเข้าสู่ยุคตกต่ำ

อย่างไรก็ตามในที่สุดทีมวอลเลย์บอลสาวไทยยุคใหม่ ก็ได้พิสูจน์ให้ชาวไทยที่ตั้งข้อกังขาได้เห็น และไม่เว้นแม้แต่แฟนลูกยางทั้งโลกก็เช่นกัน

แม้หมดยุค 7 เซียนที่เก่งมากๆ แต่ทำไมทีมนักตบลูกยางเลือดใหม่ถึงยังเกาะกุมหัวใจชาวไทย?

รุ่นใหม่แต่แฟนๆ คุ้นเคย – จะบอกว่าทีมชุดปัจจุบันใหม่กิ๊ก 100% เลยก็คงไม่ได้ หลายคนมีประสบการณ์ฝึกและแข่งร่วมกับ 7 เซียนมาก่อน ไม่ว่า ปิยะนุช แป้นน้อย, อัจฉราพร คงยศ, ชัชชุอร โมกศรี, พิมพิชยา ก๊กรัมย์, พรพรรณ เกิดปราชญ์, ทัดดาว นึกแจ้ง หรือ หัตถยา บำรุงสุข นั่นทำให้แฟนคลับชาวไทย ก็ยังตามเชียร์รุ่นใหม่แบบเหนียวแน่น ถึง 7 เซียนอำลาไปแล้วก็ตาม

เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งสยาม – ในศึกวอลเลย์บอลเนชั่นส์ ลีก สัปดาห์แรกที่ตุรเคีย ไทย ทำผลงานช็อคโลกชนะจีน 3-2 เซต แต่เหนืออื่นใดที่ประทับใจจนนักข่าวต่างประเทศเป็นงงและต้องถามคือ ทำไมไทยจึงเล่นไปยิ้มไปด้วยความสนุกสนาน อัจฉราพร คงยศ ตอบว่า เราเล่นกันอย่างมีความสุข ไม่ได้แค่เพื่อตัวเอง แต่เพื่อคนไทยทั้งประเทศ เล่นกันอารมณ์ดีแบบนี้ ใครบ้างจะไม่หลงรัก

ไม่เคยมีคำว่าถอดใจ – ถึงจะเป็นสายเลือดใหม่ แต่เรื่องของสปิริตก็เรียกว่าถอดแบบกันมาจาก 7 เซียน ด้วยความใจสู้ ไม่เคยยอมแพ้ แต่ขณะเดียวกันก็ยังคงร่าเริงอยู่เสมอ ในขณะที่บางชาติ เมื่อเพื่อนทำผิดพลาด อาจได้เห็นการเหวี่ยงแรงๆ ใส่กัน แต่เรื่องแบบนั้นไม่มีซะหรอกสำหรับทีมชาติไทย แม้ว่ามันอาจเป็นความผิดพลาดที่ส่งผลถึงกับพ่ายแพ้ก็ตาม

ชอบทั้งทีมแต่ก็ชอบรายบุคคล – นักกีฬาหลายคนต้องบอกว่าน่ารัก อาจไม่ได้สวยชนิดประกวดนางงามหรือเป็นดารา แต่ก็มากด้วยเสน่ห์เช่น บุ๋มบิ๋ม ชัชชุอร หรือ เพียว อัจฉราพร ยิ้มแต่ละที หนุ่มๆ หรือสาวๆ ใจละลายกันเป็นแถว และบางคนแรกๆ ก็อาจชอบแค่นักกีฬาบางคน แต่ไปๆ มาๆ ก็เป็นแฟนเหนียวหนึบของทีมกันไปเลย

ฝีไม้ลายมือ – ไม่ใช่แค่ยิ้มเก่ง แต่พวกเธอยังเก่งมากด้วย ในซีเกมส์ก่อนหน้านี้ แม้จะได้เหรียญทอง แต่แฟนๆ ยังกังวลรูปแบบการเล่นที่พยายามเร่งความเร็วจนผิดพลาด แต่ในเนชั่นส์ ลีก นอกจากเกมรุกที่รวดเร็ว แต่เกมรับก็เหนียวแน่น มีเทคนิคตบทำแต้มที่หลายคนชื่นชม รับประกันว่าในทัวร์นาเมนต์นี้ นอกจากแฟนประจำ พวกเธอจะได้แฟนคลับใหม่ๆ เพิ่มเข้าไปอีกมาก

เป็นกีฬาที่ดูสนุก – แฟน ๆ ไม่ได้ยึดติดกับทีม แต่เป็นเพราะวอลเลย์บอลเป็นกีฬาที่สนุกและเชียร์มันมาก สามารถเฮและลุ้นได้แทบตลอดทั้งเกม ไม่ว่าจังหวะบุกที่อัดกันมันๆ หรือรับเหนียวๆ แบบตบไงก็ไม่ตาย ต่างจากบางกีฬาเช่นฟุตบอลที่บางครั้ง เกมอาจน่าเหนื่อหน่ายได้เป็นชั่วโมงหรือแทบทั้งเกมโดยไม่มีความตื่นเต้นเลย แล้วยิ่งทีมตบสาวไทยเก่งเสียด้วย ก็เลยยิ่งน่าเชียร์ไปกันใหญ่

ก็เพราะเราเป็นคนไทย – เหตุผลข้อสุดท้ายนั้นง่ายมาก ก็เพราะว่าเราเป็นคนไทย ไม่ว่าจะดี หรือร้าย เราคนไทยก็จะคอยให้กำลังใจกันไปอย่างงี้ ในเมื่อนักกีฬาสู้กันเต็มที่ กองเชียร์ก็เต็มที่เหมือนกัน สู้โว้ย ไทยแลนด์!!.

ภาพจาก FIVB