ครูซ เป็นส่วนหนึ่งของทีมนักพากย์และช่างเทคนิคกลุ่มเล็ก ๆ ซึ่งผลิตรายการที่ออกอากาศเป็นภาษาตากาล็อก โดย “ดีแซดอาร์เอช” สถานีวิทยุที่เก่าแก่ที่สุดในประเทศ
“ละครวิทยุ” เป็นแหล่งความบันเทิงหลักสำหรับครอบครัวชาวฟิลิปปินส์ หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เช่นเดียวกับที่อื่น ๆ ในโลก แต่ความนิยมของมันลดลง สวนทางกับความนิยมที่เพิ่มขึ้นของโทรทัศน์ สื่อสังคมออนไลน์ และการถ่ายทอดสดผ่านคลิปวิดีโอ
ผู้ฟังที่ติดตามมานานหลายคน ไม่ว่าจะเป็น ผู้เกษียณอายุ, เกษตรกร, คนงานในโรงงาน และคนขับรถแท็กซี่ในฟิลิปปินส์ ยังคงรับฟังตอนล่าสุดของเรื่องสยองขวัญ หรือละครที่พวกเขาชื่นชอบ แม้ดีแซดอาร์เอช จะเป็นผู้ออกอากาศละครวิทยุรายสุดท้ายของประเทศก็ตาม
ทั้งนี้ ครูซเดินตามรอยบิดาของเขาในงานนักพากย์ เมื่อปี 2522 โดยตอนนั้น ดีแซดอาร์เอช ออกอากาศละครมากถึง 18 รายการ ในเวลามากกว่า 9 ชั่วโมงต่อวัน ท่ามกลางการแข่งขันที่ขับเคี่ยวกับผู้ออกอากาศรายอื่น ทว่าในปัจจุบัน พวกเขาผลิตละครได้เพียง 7 เรื่องเท่านั้น
นอกจากนักพากย์ นายเจอร์รี มูเทีย คือผู้สร้างเอฟเฟกต์เสียงประกอบ เพื่อช่วยให้ผู้ฟังเห็นภาพของเรื่องราวต่าง ๆ และถึงแม้ส่วนใหญ่จะเป็นการสร้างจากคอมพิวเตอร์ แต่มูเทียยังคงชอบใช้ “วิธีเก่า” เช่น การใช้กะลามะพร้าวแทนเสียงควบม้า, การใช้กลอนประตูเป็นเสียงชักปืน และการย่ำในกล่องที่มีใบไม้ เพื่อเลียนเสียงฝีเท้าในป่า โดยเขาให้เหตุผลว่า มันมีความสมจริงมากกว่า
ด้านนางโรซานนา บีเยกาส นักพากย์อีกคนหนึ่ง กล่าวว่า ความงามของวิทยุ คือการที่มันเข้าถึงทุกคน แม้แต่คนจน อีกทั้งมันเป็นสื่อของความบันเทิง ซึ่งอยู่เหนือกว่าสิ่งที่พวกเขาดูทางโทรทัศน์ หรือภาพยนตร์
สำหรับแฟนคลับที่ติดตามละครวิทยุ พวกเขาต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า รายการของดีแซดอาร์เอชช่วยคลายเครียด สร้างความสุขและจินตนาการ รวมถึงมอบบทเรียนชีวิตให้กับพวกเขา ยิ่งไปกว่านั้น ละครวิทยุยังเป็นแหล่งความบันเทิงที่เหมาะสมกับพื้นที่ที่ไม่มีไฟฟ้าใช้อีกด้วย
อนึ่ง บรรดานักพากย์ของดีแซดอาร์เอช กล่าวว่า พวกเขาไม่มีการฝึกผลิตละครวิทยุอย่างเป็นทางการ และทุกคนฝึกฝนทักษะของตัวเอง จากการสังเกตคนรุ่นก่อน และนักพากย์ส่วนใหญ่ทำงานอื่น ที่อยู่ในสายงานเดียวกัน เช่น การบรรยายเสียงในละครโทรทัศน์ของเม็กซิโก หรือเกาหลีใต้ หรือทำงานพากย์เสียง
กระนั้น ความท้าทายที่มีอยู่ของละครวิทยุ คือ การดึงดูดผู้ฟังรุ่นใหม่ ด้วยเหตุนี้ ดีแซดอาร์เอช จึงขยายการออกอากาศไปตามสื่อสังคมออนไลน์, อัปโหลดละครแต่ละตอนบนยูทูบ ตลอดจนแชร์ลิงก์บนเฟซบุ๊ก, เอ็กซ์ และติ๊กต็อก
“แม้เรามีผู้ฟังที่หลากหลาย แต่หลายคนมีอายุมากขึ้น ดังนั้น พวกเราจึงต้องผลิตเนื้อหาที่มุ่งเป้าไปยังคนหนุ่มสาว” ครูซ กล่าวทิ้งท้าย.
เลนซ์ซูม
เครดิตภาพ : AFP
