หลังจากรักษาตัวจากโรคเส้นเลือดในสมองตีบนานกว่า 5 ปี ก็ได้เวลาที่ “อ๊อฟ-พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง” จะกลับมากำกับหนังให้ได้ยลกันอีกครั้ง ล่าสุดกับผลงานภาพยนตร์ไทยแนวสยองขวัญ-ดราม่า “ห่าก้อม” (The Darkness of the Soul) เรื่องราวของ “พญาผีปอบ” ผีร้ายแห่งภาคอีสานที่เลื่องลือ ขึ้นชื่อเรื่องการสิงร่าง กัดกินของสด เป็นที่น่ารังเกียจและหวาดกลัวของผู้คน โดยเฉพาะในพื้นที่ภาคอีสาน ที่มักจะมีเรื่องราวเกี่ยวกับผีปอบและผีแม่ม่าย ให้ได้เห็นกันตามหน้าหนังสือพิมพ์สมัยก่อน
เรื่องย่อ “ห่าก้อม”
“แบงค์” (ม่อน-วรวิทย์ จันทะเสน) หนุ่มนักศึกษามหาวิทยาลัยชื่อดังเพิ่งเรียนจบใหม่ เขาได้เข้าทำงานในบริษัทกรุงเทพฯ แต่พอทราบข่าวว่าหนึ่งในแก๊งที่เป็นเพื่อนสนิทเสียชีวิตลง เขาจึงรีบขับรถกลับมายังบ้านเกิดในจังหวัดทางภาคอีสานทันที “แบงค์” เชื่อสนิทใจว่า เพื่อนของเขาต้องถูก “ผีปอบ” เล่นงานเอาชีวิตอย่างแน่นอน และผีร้ายตนนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นฝีมือของ “ยายพร” (กุณกนิช คุ้มครอง) หญิงชราที่ถูกชาวบ้านกล่าวหาว่าเป็น “ผีปอบ” มานานหลายปี
ยายพร คือใคร? แกเป็นหญิงชราที่ดูอ่อนแอ มักจะป่วยกระเสาะกระแสะเดินยังไม่ค่อยจะไหว ดำรงชีพด้วยการเก็บของเก่าขาย อาศัยในกระต๊อบท้ายหมู่บ้านร่วมกับ “ตาเทียม” (ยะสะกะ ไชยสร) สามีที่รับจ้างทำงานก่อสร้างให้ อบต. แม้ “ยายพร” จะโดนกล่าวหาว่าเป็น “ปอบ” แต่จนถึงขณะนี้ก็ยังไม่มีหลักฐานที่บ่งชี้ได้ว่า “ยายพร” คือ ผีปอบเอาชีวิตชาวบ้าน จะมีก็แต่ชาวบ้านที่รังเกียจและชอบทำร้ายแก แค่เพียงเดินผ่านหน้าบ้าน แล้วใครคือ “ผีปอบ” กันแน่ถ้าไม่ใช่ “ยายพร” ติดตามกันได้ในโรงภาพยนตร์เท่านั้น
จุดแข็ง หนังได้นักแสดงมากฝีมืออย่าง “คุณปู-ยะสะกะ” มาจับคู่เล่นกับ “คุณจิ๋ม-กุณกนิช” บทโดดเด่นมาก ถ่ายทอดอารมณ์ของชาวบ้านตาดำ ๆ หาเช้ากินค่ำ ชีวิตแร้นแค้นสุด ๆ จะบอกว่าเรื่องนี้ทั้งคู่แทบจะเป็น “พระเอก-นางเอก” ก็ว่าได้ นอกจากนี้เรายังได้เห็นนักแสดงรุ่นคุณแม่อย่าง “คุณเปิ้ล-ชไมพร สิทธิวรนันท์” มารับบทเป็นแม่ผู้ห่วงใยลูกอย่าง “หนุ่มแบงค์” ซึ่งพอดูแล้วทำให้คิดถึงหนังในละครสั้นในทีวี อย่าง “ฟ้ามีตา” เป็นอย่างยิ่ง
อย่างไรก็ดี สิ่งที่หนังเรื่องนี้มุ่งหวังมากกว่าการเป็นหนังสยองขวัญก็คือ การแสดงให้เห็นถึงความชั่วร้ายที่แท้จริงในหมู่ผู้คน เราอาจเห็นพวกเขาฉาบไปด้วยความศิวิไลซ์ ความสวยงาม ความเจริญ แต่แท้จริงแล้วพวกเขาอาจอ่อนแอ พ่ายแพ้แก่กิเลส-ตัณหา ทำตัวน่ารังเกียจซะยิ่งกว่า “ภูติผี ปิศาจ” หลาย ๆ ตัวซะด้วยซ้ำ
จุดอ่อน
หนังยังคงมีปัญหาเกี่ยวกับการลำดับภาพและเรื่องราว เส้นเรื่องที่ไม่ค่อยแข็งแรง รวมถึงความสมเหตุสมผลในด้านเวลา นอกจากนี้ยังมีคาแรกเตอร์ตัวละคร ที่ดูแข็งเกินไป อย่างเช่น “แบงค์” ที่แตกต่างจากกลุ่มเพื่อนแบงค์ ไม่ว่าจะเป็น อบต. และเพื่อนในวงเหล้าที่พูดภาษาอีสานได้คล่องมาก ทำให้การแสดงเป็นธรรมชาติมากกว่า เมื่อจับมานั่งแสดงร่วมกัน เลยทำให้เกิดความไม่สมดุล ส่วนที่ต้องตำหนิมากสุดเห็นคงไม่พ้น “งานขายความสยอง” ที่แทบไม่มีความน่ากลัวแต่อย่างใด แม้จะเข้าใจได้ว่าหนัง “ขายแนวคิด” ก็ตาม แต่หากดู ปกหนัง ชื่อหนัง ภาพยนตร์ตัวอย่างเรื่องแล้ว กลับถูกบิวท์ให้ดูน่ากลัวที่สุด.
3/5 กะโหลก ความรู้สึกคล้าย ๆ ละครทีวีแบบเก่า ๆ ผู้ชมควรถอดสมองแล้วดูอย่างจริงจังหรือไม่ซีเรียสมาก เป็นหนังที่วัยรุ่นดูได้ ผู้ใหญ่ดูดี แต่ฉากสยองแบบไส้กอง เลือดนองพื้น ดูง่ายไปนิด ภาพอาจติดตา คุณหนูเด็กเล็กคงไม่เหมาะสำหรับหนังเรื่องนี้
คอลัมน์ : ดูหนังกับหมี
โดย : แพนด้าอ้วน
ขอบคุณภาพและข้อมูลจาก MONO Original
