เกมที่ สเปอร์ส เปิดบ้านแซงชนะ ลีดส์ 2-1 ไม่ใช่เกมที่พวกเขาเล่นดี หรือสมควรได้รับ 3 แต้ม

ปัจจัยสำคัญที่สุดอย่างหนึ่งซึ่งทำให้พวกเขากลับมาได้คือคนที่ยืนอยู่ข้างสนามชื่อ อันโตนิโอ คอนเต

ถึงชนะ แต่ สเปอร์ส ไม่ได้เหนือกว่า ลีดส์ พูดตามตรง พวกเขาเป็นรองด้วยซ้ำ ดูได้จากสถิติหลังเกม

ถ้าเป็นยุคก่อนของ นูโน เอสปิริโต ซานโต ก็คงแพ้แบบสบายตัวไปแล้ว

แต่เพราะความมุ่งมั่น กระตือรือร้น กระหาย หรือที่ฝรั่งเรียกรวมๆว่า“แพสชั่น” ของ คอนเต มันคือเหตุผลสำคัญทำให้ สเปอร์ส กลับมาชนะได้อย่างแท้จริง

ครึ่งแรก ลีดส์ ดีกว่าชัดเจน ทั้งที่ขาดนักเตะเยอะ แต่ มาร์เซลโล บิเอลซา เชื่อมั่นในระบบ ไม่ว่าใครลงมา ก็เล่นเหมือนเดิม บดบี้ใส่เข้าใส่ตั้งแต่แดนบนจน สเปอร์ส ไปกันไม่เป็น

ประตูขึ้นนำท้ายครึ่งแรกจาก แดเนียล เจมส์ คือรางวัลที่พวกเขาคู่ควร

เห็นทรงบอลครึ่งแรก ชัดเจนว่า คอนเต มีงานให้ต้องแก้มากมายตอนพักครึ่ง

แฟนบอลคาดหวังจะได้เห็นหมากการแก้เกมเทพๆจากเขา ด้วยการเปลี่ยนตัว หรือแท็คติกการเล่นอะไรสักอย่าง

แต่พลิกความคาดหมาย คอนเต ไม่ได้ทำอะไรมากนัก ยังยึดติดกับ 11 คนแรกชุดเดิมที่ลงสนาม

ทำให้แฟนหลายคนส่ายหน้า เพราะหวังจะเห็นการเปลี่ยนแปลง โดยเฉพาะในแดนกลางที่ แฮร์รี วิงค์ แทบจะไม่มีส่วนร่วมกับเกม

สิ่งที่เปลี่ยนไปอย่างเดียวก็คือ “ความมุ่งมั่น” ซึ่งครึ่งแรก ไม่ใช่ว่าไม่มี แต่มีไม่ถึงจุดที่จะทำให้ชนะ

ลงมาครึ่งหลัง นักเตะทุกคนช่วยกันวิ่ง ช่วยกันเล่น ชนิดยอมตายถวายชีวิต

หลังบดอยู่ไม่นาน ก็ได้ประตูตีเสมอ ตามด้วยประตูชัยจากการตามซ้ำของ เซร์คิโอ เรกีลอน ซึ่งหลังจากนั้น โดนถอดออกชนิดลิ้นห้อย เพราะใส่หมดจนเกลี้ยงถังแล้วจริงๆ

แฮร์รี วิงค์ ซึ่งได้ลงมาแทน โอลิเวอร์ สคิปป์ ที่ติดโทษแบน ครึ่งแรกแทบจะเล่นไม่ได้ หาตำแหน่งไม่เจอ เรียกว่าเกือบจะไม่มีส่วนร่วมกับเกมเลย ครึ่งหลังก็เริ่มเป็นธรรมชาติ เล่นได้มากขึ้น

ตอบแทนความไว้วางใจที่ คอนเต มอบให้ได้เป็นอย่างดี

มองด้วยตาเปล่า ด้วยมุมมองของแฟนบอลที่ไม่ได้รู้เรื่องฟุตบอลมากนัก อาจจะมองเหมือนกับว่า คอนเต ไม่ได้แก้อะไรมากมายในครึ่งหลัง

แต่แน่นอนว่า เขาคงทำการเปลี่ยนที่คนทั่วไปอย่างเราดูไม่ออกอยู่ไม่น้อยทีเดียว

มันจึงอย่างที่บอกว่าที่ สเปอร์ส กลับมาได้ในเกมนี้ เพราะมีคนชื่อ อันโตนิโอ คอนเต คุมทีม

ขณะเดียวกัน คอนเต ก็น่าจะได้เห็นจุดที่ยังต้องปรับปรุงแก้ไขอีกมากมายจากเกมนี้เช่นกัน

โดยเฉพาะในเกมรุกที่เหมือนไม่ได้เล่นด้วยกันมานาน สะเปะสะปะ จูนกันไม่ติดยังไงชอบกล

ขนาด ซน ฮึง มิน กับ แฮร์รี เคน เล่นด้วยกันมาหลายปี ช่วงหลังก็ยังดูต่างคนต่างเล่น

ส่วน ลูคัส มูรา ก็ยังเช้าชามเย็นชาม วูบวาบเหมือนจะดี แต่ขาดความแน่นอนในการเล่นอีกมาก

ยังดีเกมนี้ได้กองกลาง และกองหลังช่วยกันทำประตู ไม่อย่างนั้นคงไม่รอด เพราะเกมรับก็ยังมีช่องให้เจาะ และยังเสียประตูเหมือนเดิม

แพสชั่น เป็นเรื่องดีที่ทุกทีมต้องการ แต่แพสชั่นอย่างเดียวบางทีก็ยังไม่เพียงพอ

คอนเต ยังมีการบ้านต้องแก้อีกเยอะทีเดียว.

กัปตันเจมี