กรณี “พี่เตี้ย” สุนัขเพศผู้อายุ 8 ปี ขวัญใจนักศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และมีชาวบ้านพบซากเจ้าเตี้ยถูกนำมาทิ้งไว้ริมป่าละเมาะข้างทาง ต่อมาตำรวจได้ตรวจกล้องวงจรปิดก็พบว่าคนที่พาเจ้าเตี้ยไปคือ ส.ต.ท.สังกัด ตชด. ซึ่งได้ให้การรับสารภาพว่าตั้งใจพาเจ้าเตี้ยออกไปนั่งรถเล่น แต่เกิดอุบัติเหตุรถทับทำให้เจ้าเตี้ยเสียชีวิต จนสำนักงานอัยการจังหวัดเชียงใหม่มีคำสั่งฟ้องผู้ต้องหาในข้อหาลักทรัพย์กลางคืนและทารุณกรรมสัตว์ ทั้งนี้ เหตุการณ์ที่ “เตี้ย” หายไปเกิดขึ้นตั้งแต่เดือนพฤษภาคม 2563 ตามที่ได้เสนอข่าวมาอย่างต่อเนื่องแล้วนั้น
‘เจ้าเตี้ยมช.’ต้องไม่ตายฟรี แจ้งความทารุณสัตว์’ส.ต.ท.’
มื่อเวลา 12.00 น. วันที่ 19 ก.ย. 66 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า เฟซบุ๊กแฟนเพจ “พี่เตี้ย มช.” โพสต์ภาพครงกระดูกสุนัข พร้อมข้อความ ระบุว่า “ร่างอุทิศคณะสัตวแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ได้จัดพิธีทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้แก่ร่างอุทิศ (สัตว์ทดลอง) เพื่อรำลึกถึงร่างอุทิศที่ได้บริจาค เป็นวิทยาทาน แก่การศึกษาเล่าเรียนและงานวิจัยต่างๆ ของนักศึกษาและคณาจารย์ ประจำปี 2566 ในปีนี้เป็นการจัดงานทำบุญรวมจากหลายปีที่ผ่านมา เนื่องจากสถานการณ์โควิด ซึ่งรวมถึงพี่เตี้ย และน้องหมาใน มช. ที่บริจาคร่างไว้อีกหลายตัว รวมถึงจากผู้บริจาคหลายท่านที่ได้บริจาคร่างสัตว์เลี้ยง หรือสัตว์ในความดูแลของตนเองแก่ทางคณะสัตวแพทย์ไว้ ร่างของพี่เตี้ยนั้นถูกนำส่งชันสูตร ส่วนโครงกระดูกนั้น ได้รับเกียรติให้จัดแสดงที่พิพิธภัณฑ์กายวิภาคและพยาธิวิทยาทางสัตวแพทย์ คณะสัตวแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
ยังจำ ‘พี่เตี้ย มช.’ได้ไหม ศาลนัดสืบพยานวันแรกหลังตายนานกว่า2ปี
“ด้วยตั้งใจจะให้กระดูกของพี่เตี้ยมีความสวยที่สุด ครบถ้วนสมบูรณ์ที่สุด ทีมงานที่จัดทำจึงต่อกระดูกทุกชิ้นของพี่เข้าด้วยกัน ด้วยเส้นเอ็น (โดยปกติตัวอื่นจะติดกาว) แม้แต่นิ้วเท้าที่ว่าพี่เตี้ยมี 20 นิ้ว ก็ทำจนครบ กระดูกหางก็ครบทุกชิ้นกระดูกของพี่เตี้ยเป็นกระดูกสุนัขที่ต่อขึ้นมาสมบูรณ์และดีที่สุดในบรรดากระดูกสุนัขกว่าร้อยตัวที่ทีมงานทำมาตลอดเวลากว่ายี่สิบปี เพราะทีมงานรักพี่เตี้ย มช. ไม่ต่างกับคนส่วนมาก (หนึ่งในทีมงานรักมากถึงขนาดว่าลางานประจำเพื่อมาช่วยทำ)”
ขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติพี่เตี้ยมากขนาดนี้ ขอบคุณทีมงานจัดทำ ขอบคุณคณะสัตวแพทย์ที่มอบพื้นที่เล็ก ๆ ในพิพิธภัณฑ์ให้เป็นบ้านหลังใหม่ และหลังสุดท้าย ที่สวยที่สุด เราเชื่อว่าพี่น่าจะปลื้มใจในที่แห่งนี้ ที่ที่มีผู้คนแวะมาเยี่ยมเยียน และได้ความรู้กลับไป ทำให้เห็นว่า เรื่องราวของพี่สอนให้คนได้เรียนรู้ไม่ใช่แค่ตอนที่ยังอยู่ แม้จะจากไปพี่ก็ยังเป็นประโยชน์ไม่รู้จบนี่คือกระดูกของหมาขาสั้น ที่สร้างชื่อเสียงจากสี่ขาของตนเอง โครงกระดูกของหมาตัวหนึ่งที่ถูกทารุณกรรมจนต้องจากไป แต่นี่ไม่ได้เป็นเพียงแค่กระดูกของหมาตัวหนึ่ง แต่คือการร้อยเรียงเรื่องราวความทรงจำมากมายต่อพี่เตี้ย มช. ที่จัดแสดงอยู่ในพิพิธภัณฑ์ ซึ่งเป็นศูนย์เรียนรู้แก่ประชาชน”
ขอบคุณข้อมูล – ภาพ เพจ “เตี้ย มช.”
