โอเล็กซานเดอร์ รับขนมปังจากศูนย์บรรเทาทุกข์ ที่ศาลากลางเมืองซิเวอร์สค์ ซึ่งได้รับขนมปังประมาณ 2,500 ก้อน 2 ครั้งต่อสัปดาห์ จากเมืองครามาทอร์สค์ และเมืองคอสเทียนทีนิฟกา
“เราต้องขับรถให้เร็ว เพื่อไม่ให้มีอะไรตามทัน” โอเล็กซานเดอร์ ต้องการสื่อถึงการโจมตีทางทหาร ซึ่งอาจเกิดขึ้น ระหว่างเขาบังคับจักรยานยนต์ด้วยความเร็วเต็มพิกัด จนถึงถนนลูกรังที่มีบ้านหลังเล็กหลายหลังตั้งเรียงราย และมีต้นไม้ซึ่งผลิดอกบานสะพรั่ง ใต้แสงแดดในฤดูใบไม้ผลิ
ก่อนหน้านี้ โอเล็กซานเดอร์เคยทำงานเป็นช่างเชื่อม กระทั่งวันหนึ่ง เขาได้รับการประสาน ขอให้ช่วยซ่อมแซมหลังคาของเพื่อนบ้าน และนำขนมปังมาส่งให้ หลังจากเหตุการณ์นั้น เขาก็มีส่วนร่วมในการแจกจ่ายอาหารเพื่อมนุษยธรรม ในเขตพื้นที่อยู่อาศัยของเขาเป็นประจำ
นางโอเลนา อิชาโควา วัย 62 ปี กล่าวว่า เธอได้รับขนมปังขาว 2 ก้อน ในวันอังคาร ส่วนวันพฤหัสบดี เธอจะได้รับขนมปังหวาน กับขนมปังดำ อย่างละ 1 ก้อน โดยบนถุงขนมปังมีตราสัญลักษณ์ของโครงการอาหารโลก (ดับเบิลยูเอฟพี) ประทับอยู่
บุตรสาวและหลานสาวของอิชาโควา อพยพไปทางตะวันตกของยูเครน เมื่อเดือน ก.พ. ปีที่แล้ว แต่เธอยังคงอยู่ในเมืองซิเวอร์สค์ กับสามีของเธอ
อนึ่ง เมืองซิเวอร์สค์ เป็นเมืองหนึ่งที่ได้รับความเสียหายอย่างหนัก จากการปฏิบัติการทางทหารของรัสเซีย ซึ่งเปิดฉากมื่อวันที่ 24 ก.พ. 2565 ทางการยูเครนระบุว่า จากเดิมที่เมืองนี้มีผู้อยู่อาศัยราว 11,000 คน ในช่วงก่อนเกิดสงคราม ปัจจุบันเหลือชาวเมืองแค่ประมาณ 1,500 คน
“มันครบ 1 ปีแล้ว นับตั้งแต่พวกเราไม่มีไฟฟ้าใช้ เมื่อวันที่ 5 พ.ค.” อิชาโควา กล่าวท่ามกลางเสียงปืนใหญ่ยิงกระหน่ำอยู่เบื้องหลัง “เราไม่รู้ว่าใครเป็นคนยิง หรือยิงมาจากที่ไหน พวกเราได้ยินแต่เสียงระเบิด ซึ่งฉันนั่งอยู่ในบ้าน และเห็นหน้าต่างสั่นไหว มันน่ากลัว น่ากลัวมาก”
อีกด้านหนึ่ง โอเลกซานเดอร์ ได้พบกับนางวาเลนทีนา ซารูบา หญิงวัย 73 ปี ที่ส่งขนมปังให้กับบ้านหลายหลังในถนนละแวกใกล้เคียง
“ฉันรับผิดชอบถนนของฉัน ส่วนคนอื่นรับผิดชอบในพื้นที่ของพวกเขา นั่นคือวิธีการทำงานของเรา” ซารูบา อธิบายเสริมว่า เธอใช้รถเข็นล้อเดียว หรือจักรยานในการส่งขนมปัง ขึ้นอยู่กับแต่ละวัน
“เพื่อนบ้านทุกคนหวาดกลัว” ซารูบา กล่าว “ทุกคนต่างภาวนาให้สงครามยุติ, มีชีวิตรอด และขอให้บ้านของพวกเราไม่ถูกทำลาย ซึ่งหากคืนไหนมีสภาพอากาศที่เป็นใจ เราจะรวมกลุ่มกัน และพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้”
“พวกเราจะอยู่ได้ยังไง ถ้าไม่มีขนมปัง เพราะมันไม่มีที่ไหนในเมืองซิเวอร์สค์ ซึ่งอบขนมปังได้” นางลิวบอฟ เชอร์บัค ชาวเมืองซิเวอร์สค์อีกคนหนึ่ง กล่าวขณะจ้องมองไปที่ขอบฟ้า “ฉันไม่รู้ว่าจะคิดอะไรดี ฉันหวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้น ฉันไม่รู้”.
เลนซ์ซูม
