ครูและนักเรียนราว 45 คนของหมู่บ้านโบฮิทิวายา ต้องเดินขึ้นเขากว่า 3 กม.ขึ้นไปบนเขา เพื่อหาสัญญาณอินเทอร์เน็ต โดยคุณครูนิมาลิ อนุรุทธิกา ครูไอทีจะใช้สัญญาณเพื่อโหลดบทเรียนออนไลน์ให้กับลูกศิษย์ ซึ่งไม่สามารถไปเรียนที่โรงเรียนได้ เพราะการระบาดของไวรัสโควิด-19 ส่วนนักเรียนก็จะต้องไปดาวน์โหลดบทเรียนที่คุณครูส่งมาให้ แต่ใช่ว่านักเรียนทุกคนจะมีโทรศัพท์มือถือ สมาร์ทโฟนหรือเครื่องคอมพิวเตอร์แล็ปท็อป ดังนั้น นักเรียน 4-5 คนจึงต้องแบ่งปันกันใช้อุปกรณ์

ผู้ปกครองของเด็กนักเรียนเหล่านี้เป็นเพียงชาวนา ซึ่งก็มักจะอยู่รวมกันกับลูกหลาน เช่น เอช.เอ็ม. พัทมินิ กุมารี ต้องพาลูกชายชั้น ป.6 ของเขาปีนขึ้นเขาวันละสองครั้ง เพื่อเรียนออนไลน์ และความปลอดภัยเป็นสิ่งที่ผู้ปกครองเป็นกังวลที่สุด

หมู่บ้านโบฮิทิวายาตั้งอยู่ทางตะวันออกตอนกลางของประเทศ แต่ก็ยังขาดแคลนสิ่งอำนวยความสะดวก เด็ก ๆ แม้จะได้เรียนในโรงเรียนของรัฐ แต่ตอนนี้ปิดทำการเรียนการสอนไว้ก่อน เพราะโควิดตั้งแต่เดือน มี.ค.ปีที่แล้ว โรงเรียนนี้อยู่ห่างจากหมู่บ้าน 16 กม.

ส่วนอีกหมู่บ้านหนึ่งชื่อลูนูกาลา ที่อยู่ห่างออกไป 60 กม.นั้น ผู้ปกครองต้องพานักเรียนขึ้นไปเรียนกันบนบ้านต้นไม้บนเขาในเขตอุทยานแห่งชาติ ซึ่งบ้านต้นไม้ก็ต้องอยู่สูงจากพื้นราว 30 ฟุต จึงจะมีสัญญาณอินเทอร์เน็ต นักเรียนก็มีหน้าที่อัพโหลดการบ้านส่งครู และดาวน์โหลดบนเรียน

ทางการศรีลังกาบอกว่า ได้พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้เด็กเข้าถึงการศึกษา แต่ โจเซฟ สตาลิน หัวหน้าสหภาพครูซีลอน บอกว่า ร้อยละ 40 ของนักเรียนศรีลังกา 4.3 ล้านคน ต้องเรียนออนไลน์ แต่ส่วนใหญ่ยังขาดอุปกรณ์ในการเข้าถึงเทคโนโลยีสำหรับการเชื่อมต่อ

รัฐบาลศรีลังกายังประกาศว่าจะจัดฉีดวัคซีน ให้กับครูทุกคนในทันทีที่เปิดเรียนได้.

ข้อมูล/ภาพ-เอพี