เมื่อวันที่ 23 เม.ย. ผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่งชื่อ “พรศรี” แชร์ประสบการณ์จัดงานศพในภาคอีสาน ระบุว่า…
“เวลา ตี 4 ของวันที่ 29 ส.ค. 67 วินาทีที่แม่ของดิฉัน หมดลมหายใจ ตัวของดิฉันก็งง เบลอ ตื้อในสมองแล้ว
ทันทีที่สิ้นเสียงจุดพลุ จุดประทัด ส่งข่าว ตามธรรมเนียมอีสาน ชาวบ้านก็หลั่งไหลมาโฮมกัน ตั้งแต่ยังไม่สว่าง กลุ่มผู้ชาย ก็ออกไปสั่งฆ่าหมู มาขอเงินไปซื้อเหล้า ซื้อของกินทันที บางกลุ่มก็มาขอเงินเติมน้ำมันรถ ซื้อของกิน เพื่อไปขนเต็นท์ ขนโต๊ะ เก้าอี้ จากวัด
ทุกฝ่ายเหมือนรู้หน้าที่ เบิกเงินซื้อของทันที คนที่แม่ตายต่อหน้าอย่างดิฉัน ยังงงกับชีวิต สติล่องลอย ใครว่าอะไร ทำอะไร ขอเงินไปทำอะไร พรศรีควักหมดค่ะ
ทุกเช้ามืด ทีมแม่ครัวจะไปขนของสด มาจากตลาด โดยที่ดิฉันไม่รู้ว่าเขาทำอะไร ซื้ออะไรมาบ้าง เพราะมีเงื่อนไขว่า เสร็จงานเคลียร์ ร้านเครื่องดื่มเช่นกัน เสร็จงานจ่าย ดิฉันก็ได้แต่นั่งมองพวกเขาขนมา ได้แต่กังวล นึกในใจว่า จะเอาเงินที่ไหนไปจ่าย
จบงาน ดิฉันได้เงินจากซองช่วยงาน 36,746 บาท ชาวบ้านเนาะ มาคนละหลักสิบ หลักร้อย บางคนมาช่วย 40 บาท แต่ของกินต้องจัดเต็ม แต่ในขณะที่ดิฉันมีรายจ่ายเกือบ 3 แสน สมแล้วกับคำกล่าวว่า “ทุกข์เพราะจัดงาน”
ดิฉันไม่ได้อยากหน้าใหญ่ หรือจัดงานไม่ดูฐานะตัวเองนะคะ แต่ในสถานการณ์ที่เราเคยอยู่ด้วยกันมา 2 คนแม่ลูก พอแม่มาสิ้นต่อหน้า ดิฉันก็สติแตกล่องลอย ขวัญหนีดีฝ่อ ใครทำอะไรไม่รู้เรื่องหรอกค่ะ ยิ่งเป็นหลักอยู่คนเดียวด้วย งงไปหมดเด้อ”
ขอบคุณข้อมูลจาก เพจ Sirote Klampaiboon (ศิโรตม์ คล้ามไพบูลย์)
