คนแก่ยุคปัจจุบันนี้อยู่ระหว่างโรคระบาดยังสูงอยู่ บางคนร่างกายก็ไม่สมบูรณ์นัก จึงเก็บตัวอยู่กับบ้านกันมาก อยู่บ้านปลอดภัยดี มีปัญหาเรื่องกินเรื่องเดียว ถ้ามีคนคอยหุงหาหรือช่วยจัดซื้อให้ ชีวิตก็อยู่ได้สบายแล้ว บ้านจึงเหมือนเป็นวิมานของคนแก่ คนที่ไม่มีทางออกว่าจะไปไหนดี งานก็ไม่มีให้ทำ โรคภัยบางคนก็ยังมีหลายโรค ก็ค่อย ๆ แก้ปัญหากันไป อยู่บ้านยังไงก็ยังไม่อดตาย ลูกหลานยังพอมีจุนเจือ หรือยังพอมีเงินเก็บสะสมไว้อยู่บ้างก็ต้องนำออกมาใช้ตอนนี้

หางานอดิเรกที่ใจรักทำ อยู่บ้านนาน ๆ ก็ชักจะเบื่อ ต้องทำอะไรที่เราชอบขึ้นมาบ้าง จะทำให้เราเพลิดเพลิน มีความสุข ใครที่มีความคิดเหมือนเราอาจมาร่วมช่วยกันทำด้วย ผมจะขอยกตัวอย่างหญิงวัยหลังเกษียณคนหนึ่ง ชีวิตหลังเกษียณที่ยังเข้มแข็ง สุขภาพดี ขับรถได้ ถ่ายรูปเก่ง เธอชื่อ ชัชฎา วงศ์ทองสงวน เธอรักธรรมชาติเป็นชีวิตจิตใจ เธอชอบดอกไม้ป่า รูปร่างของเธองามเข้ากับธรรมชาติอย่างดี เห็นเธอทีไรก็ยังงามพริ้งไม่หยุดยั้ง เธอชอบดอกไม้ โดยเฉพาะดอกไม้ป่า เธอศึกษามาอย่างดีว่าดอกไม้ป่าชนิดใดอยู่ที่ไหน จะออกดอกบานสะพรั่งเมื่อไร เป็นชีวิตคนแก่ที่ยังมีแรง ยังพอออกจากบ้านไปได้ พบดอกไม้ป่าเมื่อใด จะหยุดดู นิ่งยาวนานคล้ายจะคุย แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันอย่างสนุกสนาน ทำให้รู้ว่าโลกนี้ยังน่าอยู่ไปอีกยาวนานมาก เห็นดอกไม้ไม่เบื่อ แต่ละดอก แต่ละชนิด มีอะไรที่บ่งบอกแตกต่างกันไป ผมติดตามผลงานของเธอ เธอรวบรวมพิมพ์เป็นเล่มถึง 3 เล่ม จัดจำหน่าย ผมซื้อเก็บไว้หมด แต่โชคไม่เข้าข้างเธอ ใจรัก ชอบ แต่ขายไม่ได้เข้าเป้า ไม่มีใครรักธรรมชาติเท่าเธอ เป็นตัวอย่างงานอดิเรกที่ใจรัก ชอบ แม้จะขาดทุนก็คุ้มที่ภูมิใจและสบายใจ

คุณประเสริฐ เหมินสมิต เป็นวิศวกรรุ่นเก่า ชอบดอกไม้มาก พบดอกไม้สวย ๆ จะส่งมาให้ดูทุกวัน ส่งมา 10 ปีกว่าแล้ว เช้าเป็นต้องเดินทางออกจากบ้าน ไปตามสวนต่าง ๆ ที่มีดอกไม้มาก ๆ ค่อย ๆ ดูไป ชมไป ชอบดอกไหนก็ถ่ายรูปเก็บไว้ แล้วส่งทางไลน์ให้เพื่อนฝูง ชอบหรือไม่ชอบ ไม่สนใจ ส่งให้อย่างเดียว พร้อมบอกชื่อว่า งามมาก ควรดูและเก็บไว้ คนรับก็ดูบ้างไม่ดูบ้างตามถนัด

การเลือกงานอดิเรกทำ อยู่ที่สุขภาพของร่างกายด้วย ถ้ายังพอเดินทางได้ หากมีคนมาชวนมักอยากออกไปข้างนอก กิจกรรมในบ้านไม่รู้จะทำอะไรแล้ว นอกจากเดินทางไม่ไหวก็ต้องยอม วานนี้ คุณกันตพงษ์ ธนะเรืองโรจน์ (แต๊ค) จะมาชวนไปลันตา กระบี่ 3 วัน ต้องนั่งเรือเร็วเล็ก 3 วัน ขึ้น ๆ ลง ๆ ร้อนกลางแดดก็ไม่ไหวเหมือนกัน ปีนี้ผมก็ 91 ปีแล้ว เดินทางทำข่าวหลังเกษียณมา 30 ปี บนบก ทางอากาศยังพอไปได้ แต่ทางเรือเล็กวิ่งในทะเลกลัวขึ้น ๆ ลง ๆ จะพลาดหกล้มเอาได้ เลยตอบขอโทษของดไป

คุณอุดม หิรัญพฤกษ์ วนศาสตร์ มก. วัย 95 ปี สุขภาพยังดี ยังชอบออกเดินทางไปเรื่อยพร้อมครอบครัว ไปเที่ยว ไปทำบุญ งานกุศลมิได้ขาด งานเด่นคือเป็นประธานหาเงินให้ มูลนิธิ สมเพิ่ม กิตตินันท์ ให้นักเรียนยากจนได้เล่าเรียนต่อ ทำมาเกิน 30 ปีแล้ว ที่ อ.นาน้อย จ.น่าน ทุกปีจะต้องไปประชุม แจกเงินที่ได้จากการสมทบทุนบริจาคเป็นแสน ให้เด็กนักเรียนยากจนทุกปี เป็นงานอดิเรกที่ได้ทั้งบุญและมีความสุขด้วย เด็ก ๆ ได้รับเงินตั้งแต่ชั้นประถมจนจบมหาวิทยาลัยมากแล้ว

งานบุญงานกุศลช่วยให้มีความสุข คนแก่ที่ยังพอช่วยตัวเองได้ มักชอบออกเดินทางพร้อมพรรคพวก ลูกหลาน ยังมีอีกมาก ไปไม่ไหวก็อยู่กับบ้าน หางานทำจนได้ จุดเด่นของคนแก่ประเภทนี้คือ ต้องออกกำลังกายทุกวัน ร่างกายได้เคลื่อนไหว รับประทานอาหารได้พอเพียง ดูแลสุขภาพให้ดีไว้ ช่วยตัวเองให้ได้ ยังพบมีอีกมาก จะเป็นชีวิตที่ทุกข์น้อยลง สุขภาพกายและจิตดีมาก

งานอดิเรกของคนแก่มีให้เลือกทำมากมาย หากสุขภาพยังพอไหว เดินได้ ช่วยตัวเองได้ ก็มีงานให้เลือกทำได้มากแล้ว เป็นบุญกุศลต่อส่วนรวม ส่วนตัวก็ทำให้สุขทางใจไปด้วย ใครนึกไม่ออกว่าจะทำอะไรดี ส่งข่าวมา ผมจะแนะนำให้ คนแก่เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง ตายไปอะไรก็เอาไปไม่ได้ มีเงินเก็บไว้ก็เอามาใช้เสียให้คุ้มกับที่ได้สะสมมา มีความสุขที่ได้ช่วยเหลือคน เป็นผลงานที่เป็นประโยชน์ต่อส่วนรวม และที่สำคัญเป็นความสุขทางใจมากทีเดียว.

………………………………
นพ.สุวิทย์ เกียรติเสวี