เมื่อวันที่ 21 ก.ย. ที่หอประชุมมหาวชิราลงกรณ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร อำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร มีพิธีพระราชทานปริญญาบัตรแก่ผู้สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยราชภัฏเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ประจำปีการศึกษา 2560-2562 โดยในวันนี้มีการพระราชทานปริญญาบัตรแก่ผู้สำเร็จการศึกษาในระดับ ปริญญาเอก โท ตรี จากมหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ ซึ่งหนึ่งในบัณฑิตที่เข้ารับพระราชทานปริญญาบัตร คือ น.ส.วราภรณ์ สร้อยเสน หรือ น้องหมิว อายุ 26 ปี ชาวอำเภอสตึก จังหวัดบุรีรัมย์ บัณฑิตร่างจิ๋ว ด้วยความสูง 92 เซนติเมตร แต่ใจสู้คว้าใบปริญญาบัตรเศรษฐศาสตรบัณฑิต เกียรตินิยมอันดับ 2 จากสาขาวิชาเศรษฐศาสตร์ คณะวิทยาการจัดการ จากมหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ ถึงแม้ร่างกายจะพิการแต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อการศึกษา มีแรงบันดาลใจจากการเห็นบัณฑิตรับปริญญาในโทรทัศน์ โดยได้รับทุนการศึกษามหาวิทยาลัย จากสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ขอตอบแทนด้วยการศึกษาจนได้เกียรตินิยมอันดับ 2 เพื่อถวายพระองค์ท่านที่ทรงมีพระมหากรุณาธิคุณต่อตนและครอบครัว
น้องหมิว เปิดใจว่า ทุกอย่างมีอุปสรรคอยู่แล้ว แต่ว่าทุกอย่างจะสำเร็จได้ต้องอยู่ที่ใจ ประกอบกับมีเพื่อนคอยช่วยเหลือ เวลาไปไหนมาไหน เพื่อนจะพาไปด้วย เพื่อนจะพานั่งรถมอเตอร์ไซค์ไปด้วยทุกครั้ง ทางอธิการบดีให้อยู่หอกับเพื่อนได้ โดยปกติจะให้นักศึกษาชั้นปี 1 เท่านั้น แต่อธิการบดีก็ให้หนูอยู่หอพักมหาวิทยาลัยได้ตั้งแต่ปี 1-4 กับเพื่อนได้ เวลาไปเรียนตรงไหนที่ไม่มีลิฟต์ เพื่อนก็จะอุ้มขึ้นบันไดไปเรียนด้วย สำหรับการเข้ารับปริญญาบัตรเป็นพระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดไม่ได้ ที่ให้เด็กหญิงตัวเล็กๆ คนนี้ ทำให้หนูได้ทุนการศึกษาจากพระพันปีหลวง ให้ได้เรียนตั้งแต่ปี 1-4 เพราะก่อนที่หนูจะมาเรียน พ่อกับแม่ไม่มีทุนการศึกษาให้เรียน หนูเลยเขียนจดหมายไปถึงพระองค์ท่านพ่อหลวง ร.9 ตอนนั้นพระองค์ทรงพระประชวร พระพันปีหลวงจึงให้ราชเลขาฯ ส่วนพระองค์ ตอบรับจดหมายและดูแลจัดการทุกเรื่องให้
หนูรู้สึกซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ท่าน จึงอยากตอบแทนด้วยการตั้งใจเรียนหนังสือและทำเกียรตินิยมให้ได้ แล้วหนูก็ทำได้สำเร็จ เพื่อถวายพระองค์ท่าน ที่พระองค์ทรงพระกรุณาต่อหนูและครอบครัว ตั้งแต่เด็กจนโตด้วยสภาพร่างกายทำให้ไปไหนมาไหนยากลำบาก พ่อแม่ก็ลำบากตั้งแต่เป็นเด็ก แม่ต้องไปทำงานก่อสร้างกับพ่อที่กรุงเทพฯ ทำให้หนูต้องอยู่กับตายาย กว่าจะเดินได้ก็ใช้เวลาหลายปี เริ่มเรียนตั้งแต่อนุบาลกับเด็กปกติทั่วไป โดยมีพ่อกับแม่สอนว่า เราเลือกเกิดไม่ได้ แต่ถ้าใจเราสู้ทุกอย่างก็จะพาไปได้ หนูจึงอยากเรียนสูงๆ อยากรับปริญญา ตั้งแต่เด็กก็ชอบดูที่เขาทำมือจับปริญญาบัตรในโทรทัศน์ จึงขอแม่เรียนจนถึง ป.6 แม่กลัวเราลำบากเลยถามว่าหยุดเรียนไหมลูก หนูก็ขอเรียนต่อมาเรื่อยๆ จนถึง ม.6 จึงขอเรียนต่ออีก 4 ปี ฝันก็จะเป็นจริงแล้ว แม่เลยว่าถ้าหนูไหว แม่จะเป็นทั้งแขนทั้งขาให้หนู ส่งหนูเรียนจนจบปริญญาตรีเอง มีความคิดว่าจะเรียนต่อปริญญาโท หลังจากมีงานทำและมีทุนทรัพย์เพียงพอ เพราะหนูไม่อยากรบกวนพ่อแม่ อยากส่งตัวเองเรียน
