อาทิตย์นี้ขอพักเรื่องประเทศจีนไปก่อนนะครับ ผมจะกลับมาเขียนตอนหน้า ขอคั่นด้วยปัญหาใหญ่หลวงคือ การติดเชื้อแพร่ระบาดของโควิด-19 ในประเทศไทยที่เพิ่มสูงอย่างมาก จำนวนผู้ติดเชื้อเสียชีวิตไม่ลดลงเลย แต่เพิ่มอย่างน่าหวั่นวิตก ขณะที่อัตราการฉีดวัคซีนของเราก็ไม่ได้รวดเร็วจนน่าสบายใจได้เลย

ผมเป็นคนเขียนบทความคอลัมน์ที่ไม่ใช้คำรุนแรงเอาสะใจนะครับ และผมใช้ชื่อจริง เพื่อยืนยันว่าสิ่งที่ผมเขียนก็ เพื่อประเทศชาติอย่างแท้จริง ผมก็รักประเทศนี้ไม่น้อยไปกว่าเพื่อนร่วมชาติคนอื่น ๆ ชาติไทยของผมคือชาติที่มีประชาชนร่วมทุกข์ร่วมสุขอยู่ด้วย นิวยอร์ก ไทมส์ นำเสนอว่าตัวเลขผู้ติดเชื้อทั่วโลกนั้นกำลังลดลงอย่างเห็นได้ชัด แม้เดือนนี้อาจจะมีอัตราการเพิ่มบ้าง แต่ก็ไม่มากเท่ากับเมื่อหลายเดือนก่อน

สถานการณ์ในชาติตะวันตกที่เจริญแล้วดูน่าเบาใจกว่าประเทศเรา แม้ในอินเดีย สถานการณ์ก็ดีขึ้นมาบ้าง ขณะที่ประเทศไทยที่เรามั่นใจว่าสามารถจะคุมการติดเชื้อได้ดี มาบัดนี้กำลังเผชิญปัญหาอย่างหนักหน่วง มีคนที่ป่วยติดเชื้อแล้วไม่มีเตียงรักษา มีหลายครอบครัวที่ต้องติดเชื้อนอนอยู่บ้านรอความช่วยเหลือ บางครั้งความช่วยเหลือมาทัน บางคราความช่วยเหลือมาไม่ทัน

ผมได้นั่งอ่านและเขียนข่าว ที่ทำให้เจ็บปวดที่เพื่อนร่วมชาติล้มตาย มีหลายเรื่องหลายข่าวอย่างมาก ผมนึกถึงเรื่องเด็กพิการสายตาที่พ่อติดเชื้อโควิดต้องไปรักษาตัว แม่ติดเชื้อแล้วเสียชีวิต ตอนผมนั่งอ่านเรื่องราวเพื่อเตรียมจะเขียนข่าว ผมเห็นความรักความผูกพันที่พ่อทำงานหาเงินเพียงคนเดียว แล้วให้แม่อยู่ดูแลลูกชายพิการสายตา คอยไปนั่งเฝ้าไปรับไปส่ง หวังว่าเด็กจะมีชีวิตที่อบอุ่นและดีขึ้นกว่านี้ในอนาคต

ตอนนี้เด็กอยู่คนเดียว ไม่มีแม่ไว้คุยอีกแล้ว แม่ที่ดูแลเขามาทั้งชีวิตหายไป เขาคิดถึงทั้งพ่อและแม่ นี่คือความทุกข์ทนอย่างมาก ใจเขาใจเราเจ็บปวดที่สุด ดีที่เพื่อนบ้านได้เข้าไปให้ความช่วยเหลือ ไปดูแล เพราะเด็กเดินชนข้าวของในห้อง ต้องกักตัวเพราะเสี่ยงติดเชื้อ และต่อมาน้องก็ติดโควิดจริง ๆ ต้องไปรักษา หวังว่าน้องจะหาย แต่ชีวิตหลังจากนี้ล่ะครับ ตัวเลขที่ออกแต่ละวันมันนำมาซึ่งความสูญเสีย เหมือนโศกนาฏกรรมที่เลวร้าย เราจะต้องผ่านวิกฤตินี้ไปได้อย่างแน่นอน แต่บาดแผลความเจ็บปวดล่ะครับ มันไม่ได้หายไปง่าย ๆ นะ มันจะตราตรึงไปทั้งชีวิต

นี่เป็นสถานการณ์ครั้งสำคัญ รัฐบาลควรต้องเร่งแก้ไข ที่ทำอยู่ทุกวันนี้ผมขอเน้นย้ำว่ายังไม่พอ ในโลกออนไลน์ ในกลุ่มสังคมต่างเดือดดาลไม่พอใจอย่างมาก ความโกรธปะทุออกมาอย่างเห็นได้ชัด ท่ามกลางหยาดน้ำตาที่คนไทยต้องเผชิญ มากขึ้นเรื่อย ๆ ในแต่ละวัน

เราจำเป็นต้องตรวจหาเชื้ออย่างทั่วถึง เราจำเป็นต้องระดมวัคซีนที่มีคุณภาพฉีด สิ่งนี้คือเรื่องจำเป็นที่สุด การจะทำแบบนี้ต้องระดมแผนงานให้เร่งด่วน ทุกวินาทีที่ช้าคือลมหายใจที่หมดลงของคนป่วยที่ควรจะได้รอดชีวิต และความตื่นตระหนกของคนที่รู้ตัวว่าติดเชื้อเพิ่มสูงมากขึ้นทุกที ทุกวินาทีมันมีค่าจริง ๆ เพราะตัดสินชีวิตคนได้เลย อยู่หรือตาย!

คนป่วย 1 คนเขามีภาระมากมาย คนตาย 1 คน เป็นความสูญเสียอย่างมาก พวกเขาเหล่านี้คือเพื่อนร่วมชาติ คือคนรู้จักเรา อาจมีครอบครัว เพื่อนสนิท คนรัก หน้าที่มากมาย วิธีการแก้ปัญหาเรื่องนี้ต้องลงมือทำอย่างฉับไว และรวดเร็วกว่านี้

มองให้ทะลุตัวเลขผู้ติดเชื้อและตัวเลขผู้เสียชีวิต ให้เห็นความเป็นคน ความเป็นมนุษย์เถอะและจงพูดความจริงกับเราได้ไหม ได้โปรด หยุดด่าเรา ประชาชนว่าการ์ดตก ไม่ระวังตัวเอง คลัสเตอร์ครั้งใหญ่ ๆ มันเกิดจากพวกเราประชาชนเหรอ มันเกิดจากอภิสิทธิ์ชนทั้งสิ้นที่ทำให้ประเทศเกิดการแพร่ระบาดขนาดนี้

พวกเขาคือมนุษย์มีเลือดเนื้อลมหายใจ จริง ๆ เป็นคนที่ถูกรัก และมีคนที่นิยมชมชอบ ล้วนอยู่บนประเทศ บนโลกนี้ เขาจากไปด้วยความเจ็บปวด เขาติดเชื้ออย่างทรมาน พยายามอ้อนวอนขอให้มีชีวิตรอด มีชีวิตอยู่ เสียงเหล่านี้จะมีใครได้ยินหรือไม่ครับ

โปรดจงร่วมเห็นใจเพื่อนร่วมชาติด้วยเถอะ หากว่าท่านกลัวว่าจะแสดงความอ่อนแอออกมา ไม่เป็นไรครับ มนุษย์ทุกคนล้วนอ่อนแอ ล้วนมีวันที่ไม่เข้มแข็ง แต่อยากให้ท่านเห็นใจคนในประเทศนี้ได้หรือไม่ ร่วมมีอารมณ์ความรู้สึก นี่คือวิกฤติที่อาจจะเกิดบนโลกนี้อีก 100 ปีข้างหน้า หรืออาจไม่เกิดในชั่วชีวิตเราอีก

ใน  1 ชีวิตอันแสนสั้น ท่านอยากให้คนจดจำอย่างไร ในหน้าประวัติศาสตร์ สิ่งที่ทำอยู่นี้ยังไม่พอ และขอย้ำว่ายังไม่พอ!!!

นี่คือช่วงเวลาแห่งการระดมทรัพยากร มันสมอง แนวคิด และการตัดสินใจที่นำความเป็นคนเป็นจุดหลัก เป็นที่ตั้ง แล้วแก้ปัญหาให้รวดเร็วกว่านี้!!!

ถ้าทำไม่ได้โปรดถอย พูดความจริง อย่าปิดบังแค่บางส่วน ทำงานด้วยความโปร่งใส อย่าสะสมความไม่พอใจให้มันมากไปกว่านี้ หยาดน้ำตานำมาซึ่งความโกรธที่ทรงพลังได้

โรคระบาดมาถึงแล้วต้องจากไป หากจะต้องคุมเข้มล็อกดาวน์ มาตรการชดเชยต้องมีให้ประชาชนเพื่อนร่วมชาติอย่างทั่วถึง คนจำนวนมากเป็นหนี้สิน เพื่อจะสร้างความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจให้กับประเทศชาติ เพื่อความหวังว่าชีวิตจะดีกว่านี้ คนเหล่านี้คือคนจำนวนมากในสังคม ซึ่งไม่มีโอกาสที่จะกักตัวเอง เพราะไม่มีบ้านใหญ่โตโอฬาร ไม่มีโอกาสเข้ารับการตรวจเชื้อ ติดเชื้อก็เสี่ยงตายเพราะแทบไม่มีโรงพยาบาลรักษา คนไทยจำนวนมากกำลังลำบาก หากโรคระบาดผ่านไป มาตรการช่วยเหลือจะต้องมีมากกว่านี้ ท่านลองคำนึงคิดสิว่า มาตรการอัดฉีดนี้เพียงพอแล้วหรือยัง หากท่านเป็นเขา ความเป็นคน ใจเขาใจเรา เพียงพอหรือไม่ อย่าสร้างความไม่พอใจให้กับสังคม ทุกวันนี้อ่านข่าวเหมือนเพิ่มความโกรธ ความเครียด ไม่น่าเชื่อว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้

หากชีวิตไม่เคยปรับเปลี่ยนใด ๆ ไม่เคยเรียนรู้โลกกว้าง ก็ต้องฟังคนอื่นให้มากกว่านี้ ความเย่อหยิ่งทะนงผยองจะทำให้ประเทศชาติเกิดปัญหา วิกฤติคือบทพิสูจน์แนวทางการแก้ปัญหา มันถูกนำมาใช้เป็นบทเรียนในอนาคตได้ ว่าถ้าทำแล้วสำเร็จควรจะทำอย่างไรต่อ ถ้าทำล้มเหลว เขาจะได้หลีกเลี่ยง จะต้องการแบบไหน

ความเป็นคน คำนึงถึงความเป็นคนก่อน หากท่านเป็นประชาชนที่ต้องรอตรวจเชื้อต้องไปนอนข้ามคืน เสี่ยงยุงกัด เสี่ยงติดเชื้อ ฝนตก ถูกกระทำย่ำยีขนาดนี้ ทำไมต้องทำให้เพื่อนมนุษย์ร่วมชาติต้องลำบากอย่างหาที่สุดมิได้ แพทย์ภาคสนามทำงานหนักจนเหนื่อยล้า คนจำนวนมากสูญเสียคนรู้จักไปมากมาย

ทำไม่ได้ก็วางมือออกไปเสีย แต่ถ้าจะลุยแก้ปัญหาต่อโปรดจำไว้ ใจเขาใจเรา ใส่ใจกันให้มาก เพิ่มเน้นความเป็นคน อารมณ์ความรู้สึก และวางมุมมองที่แคบใช้การไม่ได้ลงเสีย คนจะติดเชื้ออีกมาก คนจะตายอีกเยอะ วัคซีนดี ๆ ยังมาไม่เพียงพอ เสียงดูถูกสังคมมนุษย์ยังมีให้เห็น ความแค้นและความโกรธสะสมมากขึ้นในสังคม เมื่อมันระเบิดออกมา ประวัติศาสตร์จะเล่าขานพวกท่านไว้ว่าอย่างไร จะยอมให้เล่าขานแบบไหน

โปรดตรึกตรองให้ดี….

…………………………………………………………………………………….
คอลัมน์ : หนอนโรงพักโดย “ณัฐกมล ไชยสุวรรณ”
ขอบคุณภาพจาก : Pixabay